Ik maak werk op papier.
Ik hou van tekenen naar de waarneming.
De tekeningen zijn eenvoudig en getekend met potlood.
In een van de tekeningen heb ik eens een draadje gebonden.
Daarna ben ik van alles in en opelkaar gaan naaien, draadjes, loodjes, pareltjes, bladmetaal, minuscule elementen die zich herhalen, op geschept papier.
Zo is 'enig fijn naaldwerk' ontstaan.
Het is wit werk, gemaakt vanuit het materiaal en bedoeld om van dichtbij naar te kijken.
Kleur speelt in dit werk nauwelijks een rol.
Naaldwerk is wit; het lichte.
Potlood is donker; het zware.
Ik heb een periode met zoutkristallen geëxperimenteerd en nadat ik dit werk had gefotografeerd kwam ik voor een nieuwe vraag te staan.
Als ik een foto maak, hoe wil ik dan dat die foto eruit ziet?
Dit heeft geleid tot 'fijn festonneren'.
Het zijn gefestonneerde prints op hand geschept papier.
Met 'fijn festonneren' is er kleur gekomen in mijn werk.
Mijn werk is bedoeld om naar te kijken.
Ik wil dat het rustig is en eenvoudig.
Een stil beeld, een stille vorm die tegenwicht biedt aan de snelheid en volheid van het alledaagse.
"Het gaat er in de ervaring van de kunst om, dat we bij het kunstwerk een specifiek soort van verwijlen leren. Het is een verwijlen dat zich duidelijk onderscheidt doordat het geen verveling kent. Hoe meer we
ons verwijlend met het kunstwerk inlaten, des te sprekender, des te veelzijdiger, des te rijker verschijnt het. Het wezen van de tijdservaring van de kunst is dat we leren verwijlen."
(Hans-Georg Gadamer, De actualiteit van het schone)